Column Jacques Giesen: Mallorca

Op een onduidelijke manier weggevlucht uit het carnavaleske Heuvelland vertrok ik vorige week naar het eiland Mallorca samen met nog 37 hoog-en laagbejaarden. Per vliegtuig en bus.

Let wel, we gingen niet daarnaartoe vanwege het warme zand, het blauwe water en de sangria in diverse smaken of de overvloedige opgediende buffetten. Ook niet vanwege het vertier in een te grote ruimte gevuld met elke avond in afwisseling flamencodansers klepperend op Spaans liedjes of met twee dames zingend in ABBA kostuum en niet
vergeten de Mallorcaniaanse Helene Fischer of Berger met Duitse schlagers. Het ging mij om de cultuur te ontdekken op dit eiland waar het Duits bijna voertaal is geworden.

Ter verantwoording van mijn vertrek tijdens de vastenaovend-feesten een zeer kort verslag van dit cultuur en kunst uitstapje. Een uitermate goed geïnformeerde gids gaf prima uitleg en schonk ons de fijnste cultuurmonumenten. Gebruikelijk voor mijn sceptisch karakter was mijn verwachting natuurlijk nauwelijks hooggespannen. Dat ging snel over. In alle eerlijkheid, ik was onmiddellijk meer dan verrukt over de magistrale kathedraal, ontzagwekkend door de edele Gothische bouwkunst en de barokke aanvullingen. Verfraaid door opvallende hedendaagse toevoegingen van Gaudi en Barcelo. In datzelfde Palma werden mijn door kunst en cultuur verwende hersenen getrakteerd op schitterende musea met werken van Picasso, Miro, Chillida en vele anderen in zeer verrassende gebouwen.

Ik was dankbaar voor de heerlijke pleinen in alle maten, de zeer verzorgde straten, de goed gerestaureerde herenhuizen en zie daar: ik bezocht zeker vijf kerken met steeds bijzondere barokke altaren, orgels, kapellen, ontroerende beelden van Maria met haar
dode kind op de schoot (de Piëta). Ik werd flink geraakt door de boeiende kloosters van Cura en Lluc en het landgoed Raixa in het binnenland. We mochten als kerst op de taart een piano concert bijwonen met composities van Chopin in het oude Karthuizer klooster waar hij een tijd verbleef.

Dit is slechts en beschrijving van de absolute hoogtepunten waarbij ik tenslotte en in volle overtuiging graag melding maak van de ruige natuur in de bergketen Serra de
Tramuntana. Cultuur van een bijzondere aard. Bovendien met de vele bloesem in de amandel bomen leek Zuid-Limburg heel dichtbij. Trouwens toegegeven, het gezelschap medereizigers was perfect in de contacten, de discipline, de aandacht, de luchtige en ernstige gesprekken.

Ook op Mallorca is carnaval aanwezig. We zagen verklede groepen en moesten met de bus omleidingen volgen vanwege de optochten in de dorpen. In de avond keek ik nieuwsgierig naar de optochten in Gulpen, Valkenburg en Meerssen treffend in beeld gebracht door de televisiezender Heuvelland Vandaag. Internet laat mij alsnog de carnaval meebeleven. Goede reden dus om ook het volgend jaar een cultuurreis te boeken.

Een jaar is lang. In die tijd kan veel gebeuren. Opnieuw verlekkerd worden op de bijvoorbeeld vastenaovend alhier!

Een bekering in zicht?

Jacques Giesen