Column Jacques Giesen: Makkelijke oplossingen

Vele mensen met mij zijn van mening dat de meeste problemen makkelijk opgelost kunnen worden. Ik roep dat ook herhaaldelijk. Ik doe een poging te laten zien hoe het gemakkelijk kan.

Mijn uitgangspunt is werken met het begrip win-winsituatie. Een eerste voorbeeld is de te grote toeristische drukte in het Heuvelland. Mijn makkelijke oplossing: elk voertuig (fiets, motor, auto et cetera) op de weg mag in de bebouwde kom slechts 30 kilometer per uur op de klok hebben staan en buiten de bebouwde kom 45 kilometer per uur. Dat is alleen nodig in het weekend en op de bekende drukke dagen zoals Pasen, Pinksteren en veel sneeuw. 

Mijn win-win gedachte ziet er zo uit. Vermindering van lawaai, minder ongelukken, iets minder toeristen (ik verdom het zo langzaam te moeten rijden, denken die en blijven weg), toeristen zijn eerder op het terras (traag moeten rijden is zeer vermoeiend en de terrassen leveren meer verdiensten op voor de ondernemer). Tenslotte: je ziet veel meer van ons vijfsterren landschap. Een geweldige, heldere win situatie. Er zijn fietsers die de 30 km maximumsnelheid hinderlijk vinden, nou ga dan liever naar de Ardennen. Prima toch. Natuurlijk wel alles goed regelen, dus bij het begin van ons Heuvellandschap verschijnt een bord met de juiste informatie. De politie gaat in de eerste drie maanden scherp optreden met hoge boetes. Wie kan me deze eenvoudige oplossing complex maken? Winnaars zijn de Heuvellandbewoners, de horeca en de toerist. Een ander voorbeeld. De meeste horecaondernemers zuchten en steunen onder de hoogte van de precariobelasting (de terrassenbelasting). Hoe moet ik hier een win-win maken? Het idee: ik laat de ondernemer de grond waarop de terrassen staan en die van
de gemeente is, gewoon kopen. Wel natuurlijk via een schatting van een makelaar gebaseerd op de normale grondprijzen in die omgeving Je hebt namelijk duurdere en goedkopere omgevingen. De win-win zit erin dat de gemeente geen verhogingen kan doorvoeren en geen jaarlijkse verrassingen voor de horeca. Als de gemeente stukken
grond terug wil kopen dan moet ze onderhandelen met de eigenaar van het terras. Ik geef toe; iets minder win voor de gemeente want eenmalig geld dekt de jaarlijkse begroting niet, maar wel geen gezeur van het volk en absoluut meer stemmen voor de bedenker.

Nog een voorbeeld. Er gaan helaas veel kerken binnenkort dicht. Aan al die kerken hebben zeer veel parochianen hun bijdrage geleverd zowel geldelijk als met vrijwilligerswerk in velerlei vormen. Alle burgers hebben al jaren genoten van het uitzicht op een architectonisch hoogstandje uit het verleden en ook van de warmte van de mooie kerk als functie in het centrum van het dorp (evenementen, kermis et cetera). Vergeet vooral niet de verhalen van de kerkgangers achter in de kerk en alle sterke verhalen over de pastoors en kapelaans die nu nog steeds rondzingen. Het gaat minstens over het welzijn van de burgers uit het verleden en van nu die via het kerkgebouw genieten van een toekomst via het kerkgebouw. Heerlijke herinneringen blijven in het zicht. Het lege-
kerken probleem lost men op door de gemeente deze kerken te laten kopen van de kerkbesturen en dan in overleg met burgers naar een mogelijke nieuwe bestemming zoeken want in mijn optiek is het behoud van de kerkgebouwen in welke vorm dan ook een totale burger- kwestie. Kerkelijk of niet-kerkelijk. Bij de uitkomst zul je zien dat de gemeente en de kerk een win-winnetje hebben gecreëerd tussen burger en politiek. Wedden!

Zijn dit werkelijke oplossingen? Ik ben er zeker van. Trouwens wat is het heerlijk bevrijdend af en toe te geloven dat de wereld zeer eenvoudig in elkaar zit. "Lekker toch" zou René van der Gijp zeggen.

Jacques Giesen